تن بی سر
سالها از جدا شدن سر سرباز هخامنشی از پلکان شرقی کاخ آپادانا می گذرد و متاسفانه کسی از نژاد آریا به فکر پی گیری و احتمالا بازگرداندن آن به جسمش نبوده و چنین به نظر می رسد که نیست.
چنانچه پس از اینکه خانم برند (دارنده فعلی این قسمت از فرهنگ و تاریخ ایران زمین) آن را در حراجی کریستی لندن به عرضه گذارد مسئولین میراث به غارت رفته فرهنگی کشورمان بجای رایزنی های دلسوزانه و خرید این شیئ گرانقدر به مبلغی حدود یکصد وهفتاد وپنج هزار پوند(معادل سیصد میلیون تومان)؛بودجه ای یک و نیم پوندی (معادل سه میلیارد تومان) برای پرداخت حق الوکاله آقای جرمی اسکات-وکیل انگلیسی ایران ـ و سایر هزینه ها در دادگاه اول و استیناف هزینه کردند.این هزینه با نتیجه ای دردآور و اسفناک برای تاریخ ایران چیزی بجز بازنده شدن کشورمان در دادگاه انگلیسی به دنبال نداشت. چرا که صبق قوانین داخلی فرانسه نگهداری شیئی به مدت سی سال ملاک تعلق قصعی آن به دارنده فعلی است.
این تدبیر نابخردانه سازمان میراث فرهنگی که متولی آثار تاریخی و فرهنگی کشور است و در چند سال گذشته از هیچ اقدامی برای از دست رفتن ونابودی این آثار فروگذار نکرده است مصداق بارز و واقعی خکایت زیر است که شاید اصلا اتفاق نیفتاده و جهت عبرت آموزی در امثال وحکم جای گرفته:
گویند کسی که گاوش سر در خمره ای کرد و گرفتار شد با ابلهی مشورت کرد و چاره خواست. ابله گفت که باید گاو را سر برید ؛ چنین کردند و سر بریده ته خمره افتاد؛ حال گفت برای بیرون آوردن سر باید خمره را شکست.
این تجربه ای تلخ و حاصل مشاورت با ابلهان است.